دکتر رضا کشاورزی عضو هیئت علمی شیمی معدنی دانشگاه اصفهان و از محققان این پروژه در این خصوص گفت: سلول‌های خورشیدی پروسکایتی، نسل جدیدی از سلول‌های خورشیدی هستند که به دلیل رشد سریع در افزایش بازدهی توجه زیادی را به خود جلب کرده اند.
و ی افزود: بازده این سلول‌ها از ۳.۸ درصد در سال ۲۰۰۹ به ۲۵.۷ درصد در سال ۲۰۲۱ رسیده است که بسیار نزدیک به بازدهی سلول‌های خورشیدی تجاری سیلیکونی می‌باشد.
عضو هیئت علمی شیمی معدنی دانشگاه اصفهان، مهمترین چالش آنها را عدم پایداری طولانی مدت دانست و گفت: در این نوع از سلول‌ها در کنار مواد معدنی پروسکایتی، از یک لایه طلا و یک لایه انتقال دهنده حفره (بار مثبت) استفاده می‌شود که علاوه برافزایش هزینه ها نقش به سزایی در عدم پایداری سلول‌ها دارند.
وی افزود: در این کار تحقیقاتی بین المللی، سلولی طراحی شده است که با جایگزین کردن کربن به جای لایه گران قیمت طلا و حذف لایه انتقال دهنده حفره، می‌توان به پایداری آنها افزود و از طرفی با اضافه کردن نانوذرات پلاسمونیکی به لایه فعال نوری سلول، بازدهی را افزایش داد.
دکتر کشاورزی خاطرنشان کرد: در طراحی انجام شده، سلول خورشیدی پروسکایتی پایه کربن و بدون لایه انتقال دهنده حفره بازدهی ۱۹.۷۲ درصد حاصل کرد که با اضافه کردن یک لایه نازک ۳۰ نانومتری معدنی از جنس مس (I) تیوسیانات در فصل مشترک کربن و پروسکایت می‌توان بازدهی را به ۲۶.۵۸ درصد رساند.
وی ادامه داد: چنین سلول‌هایی، جایگزین های بسیار مناسبی از نظر اقتصادی برای سلول‌های خورشیدی ناپایدار پروسکایتی دارای لایه انتقال دهنده حفره و الکترود طلا هستند.
نتایج این تحقیق در مجله Scientific Reports از انتشارات Nature به چاپ رسیده است .
